Vandaag gaan we op bezoek bij Emma en Tom Van den Berghe,
kinderen van het jongste bestuurslid Vicky Braet.
Beide zijn achterkleinkinderen van de eerste voorzitter van de Sijseelse Geelgors Remi Braet en kleinkinderen van wijlen bestuurslid Paul Braet.
- Stel jullie eens kort voor?
Wij zijn Emma (14) en Tom (11), woonachtig in Torhout. Emma verdeelt haar vrije tijd over judo, tekenen en haar vogels. Tom is een fervent volleybalspeler en verzorgt samen met zijn papa graag de vogels.
- Hoe zijn jullie gestart met het kweken van vogels?
Al van kleins af aan gaan wij jaarlijks naar de vogeltentoonstelling in Sijsele. Daar zagen we opa openbloeien tussen de vogels en zijn vrienden van de Geelgors. Na zijn overlijden bouwden we thuis een kleine volière met kanaries en bleven we elk jaar graag met het gezin terugkomen, beide om hem op die manier te herdenken.
Mama had vroeger van opa een koppel valkparkieten gekregen waarmee ze kon kweken en in 2022 zag ik, Emma, een heel mooi koppel te koop staan op de tentoonstelling. Ik kocht de pop, mijn ouders de man en samen konden we aan kweken. In april 2023 mocht ik mijn eerste jongen verwelkomen waarvan 1 man nog steeds handtam binnen in huis woont waar hij af en toe mag rondvliegen door onze living.
Broer Tom stapte op de laatste tentoonstelling in de voetsporen van grote zus en kocht zelf zijn eigen kweekkoppel valkparkieten. ‘Omdat ik zag dat mijn zus het zo leuk vond om voor haar vogels te zorgen, wou ik ook zelf de vogelwereld instappen. Ik timmerde met papa Tim een eigen nestkast voor mijn koppel en hoewel het voor het jonge koppel nog wat zoeken was, zijn ook zij aan het broeden gegaan.’
- Wat vinden jullie leuk aan het kweken en verzorgen van vogels?
Tom houdt sowieso erg veel van dieren en het verzorgen er van. Hij is ook graag met zijn handen bezig dus het maken van nestkasten, speelgoed of ladders is aan hem goed besteed.
Emma vindt het vooral leuk om te zien hoe een koppel hun jongen groot brengt en hoe die mini haarloze kuikens uitgroeien tot prachtige vogels die hun eigen weg vinden in de volière.
Onze volière staat aan het keukenraam en als het kweekseizoen er zit aan te komen, is het heerlijk om alle kanariemannetjes te horen zingen om een pop te versieren. Ook de taakverdeling van het broeden en elkaar of de jongen eten geven, blijft een fascinerend tafereel.
- Zijn er ook negatieve ervaringen geweest?
Vogels verzorgen en opkweken vraagt heel veel tijd en die hebben we soms wel eens tekort. Je wordt er wel heel rustig van, maar als je nog moet studeren of veel andere hobby’s hebt, is dat niet altijd evident. Maar we verdelen de taken ook samen met papa waardoor het haalbaar blijft voor iedereen.
Ook het verliezen van vogels hoort er bij, maar het is nooit leuk. Zo verloor Emma haar eerste pop of probeerde ze laatkomertjes uit haar nesten al met de hand op te voeden. Vorig jaar had ze nog een relatief groot jong dat plots lucht in de krop had en die intensief moest verzorgd worden. Na een kleine week overleed het jong alsnog, maar ze geeft hierdoor de moed niet op en blijft doorzetten.
Ook Tom vindt het altijd jammer als ze een vogel verliezen maar beiden proberen hieruit te leren en het de volgende keer nog beter te doen.
- Veel jonge mensen zijn er niet die vogels kweken. Hoe ervaren jullie de hobby als jonge gasten?
Er zijn inderdaad zeer weinig leeftijdsgenoten die hier mee bezig zijn. Als we naar een tentoonstelling gaan, zijn wij steevast de jongste deelnemers. Maar dit houdt ons niet tegen om door te gaan.
Op een tentoonstelling staan we elke keer weer te kijken van de hoeveelheid aan soorten en kleuren bij de vogels en merken we dat er toch nog veel mensen mee bezig zijn, al zijn ze dan ‘wat’ ouder dan wij zelf.
En als we hulp nodig hebben of een vraag stellen, krijgen we heel veel info van iedereen met jarenlange ervaring. Daar steken we telkens weer erg veel van op en die tips proberen we dan ook elke keer in de praktijk om te zetten.
Dank jullie allebei voor deze babbel en heel veel succes bij het kweken en de volgende tentoonstelling!